حج در اصطلاح شرع مقدس، مجموعه‌اى از مناسك خاص است كه یكى از اركان زیربنایى اسلام به شمار مى‌آید، چنان كه در روایتى از حضرت امام باقر (علیه السلام) آمده است: «بُنى الاسلام على خمس؛ على الصلاة والزكاة والصوم والحج والولایة»(1)؛ اسلام بر پنج پایه بنا شده است: نماز، زكات، روزه، حج و ولایت.
حج خواه حج واجب باشد یا مستحبّ، فضیلت و پاداش فراوان دارد و از پیامبر اعظم و اهل بیت مطهّر آن حضرت ـ صلوات الله علیهم اجمعین ـ روایات بسیارى در فضیلت حج وارد شده است. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «الحاجّ والمعتمر وَفدُ الله، إن سألوهُ أعطاهم و إن دَعوهُ اجابهم و إن شفعوا شفّعهم و إن سكتوا ابتدأهم ویُعوّضون بالدّرهم ألف ألف درهم»(2).
«حج‌گزاران و عمره‌گزاران، ره‌پویان راه خدایند؛ اگر از او طلب كنند، عطا فرماید و چون او را بخوانند، پاسخ دهد و چون شفاعت كنند، بپذیرد و آن گاه كه خاموشى گزینند، با آنان سخن گوید و آنان در مقابل هر درهم ‍[كه در حج هزینه كنند] هزار هزار درهم باز پس گیرند».
 

1- وسائل الشیعة، ج1، ص7، باب 1، م 1 ـ و الکافی، ج2، ص 18، م1
2. الکافی، ج4، ص 255، م14
 

جهت ورود به این بخش كلیك نمایید.