كسى كه به مهمانى شخصیت بزرگوارى مى‏رود، باید آدابى را هم كه نشانه معرفت او و احترام‏گزارى به آن شخصیت است، مراعات كند. زیارت نیز، میهمان شدن بر سفره معنویت حضرت رسول (ص) و ائمه معصومین (ع) است. زائر هم باید با رعایت آداب زیارت، معرفت و محبت خویش را نشان دهد.

در تشرف به زیارت باید پاك بود. هم تمیزترین لباس‏ها را باید پوشید، هم وضو گرفت و در صورت امكان، غسل زیارت كرد.

كسى كه به زیارت مى‏رود، خوب است با خضوع و خشوع و وقار، گام بردارد و در طول راه به چیزها و كارهاى دیگر مشغول نشود.

در برابر ضریح ایستاده و رو به قبله، زیارت‏نامه بخواند و قبل از زیارت، «اذن دخول» بخواند. معطر و خوش‏بو باشد.

خود را در محضر صاحب قبر، احساس كند. ادب و متانت را مراعات كند.

در حرم مطهر، دو ركعت نماز زیارت بخواند.

صاحب قبر را براى برآمدن حاجات خویش، در درگاه خداوند شفیع و واسطه قرار دهد و در همه مراحل زیارت، حضور قلب داشته باشد.

زائر رسول خدا (ص) باید نگاه خود را پاك نگه‏دارد، با رفتار خود، موجب ناراحتى و نارضایتى زائران دیگر را فراهم نسازد.

در حرم، وقت خود را به «نماز»، «زیارت» و «قرائت قرآن» صرف كند و بداند كه «روضه نبوى»، كه مرقد رسول خدا را در بردارد، محل نزول فرشته وحى و جاى گام پیامبر اكرم (ص) و اهل بیت (ع) بوده است. از این‏رو، توجه خویش را به اعماق تاریخ و خاطرات صدر اسلام ببرد، تا از معنویات زیارت، بیشتر بهره‏مند گردد.

زیارت، گفت‏وگو با حجّت خداوند، در كنار مرقد اوست.

آنچه مهم است، پیوند قلبى و ارتباط درونى‏ است، نه فقط خواندن عبارت و به پایان رساندن زیارت‏نامه!

درون‏مایه زیارت‏نامه‏ها را باید با زبانِ «حال» و هم با زبان «قال» ابراز كرد.

حتّى اگر كسى زیارت‏نامه همراه نداشته باشد، مى‏تواند حرف‏هاى دل خود را با پیامبر و امام مطرح كند.

توجّه به مضمون، نقش اساسى در زیارت‏نامه‏ها دارد.

الفاظ و عبارات، وسیله بیان حالات روحى و احساس قلبى است.

هرچه معرفت بیشتر باشد، هرچه شور وشوق زائر افزون‏تر باشد، زبانش گویاتر است و چشمش اشك‏بارتر و دلش خاشع‏تر.

باید از بزرگان دین آموخت‏

ادبِ حضور را،

شیوه زیارت را،

آداب تشرف به حرم را،

بها قائل شدن به دیدار معصوم و حضور دركنار مرقد ائمّه را.

ارزش زیارت هركس، به میزان معرفت او بستگى دارد.

راستى ... هنگام زیارت، چه احساسى دارید؟ آیا خود را در برابر یك «آینه كمال» مى‏یابید؟ و آیا خود را با یك «الگوى پاكى» مى‏سنجید و به خود نمره و امتیاز مى‏دهید؟

خوشا آنان كه از زیارت، دست خالى بر نمى‏گردند! ...

منبع: اخلاق در سفر/ جواد محدثى‏/ نشر مشعر/ بهار 1390