همان طور كه معیار علوّ زیارت، معرفت است، هر زیارتی نیز باید مایه افزایش معرفت زائر باشد. از این رو زائران و پیروان خاندان وحی و رسالت(علیهم السلام) نبایدمشعلهای هدایت خود را با دیگران بسنجند. چنان كه اشاره به این نكته، كه هرگز هیچ فرد عادی با این خاندان سنجیده نمی شود: «نَحْنُ أهلُ بَیْتٍ لایُقاسُ بِنا أحَدٌ» ،«لایُقاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ(علیهم السلام) مِنْ هذِهِ الأمّةِ أحَدٌ» ، در متون زیارتی نیز آمده است، به ویژه در بخشهای بلند و نورانی زیارت جامعه كبیره كه درس جامع امام شناسی است.

خدای سبحان در قرآن كریم، وجود مبارك رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم را مجرای فیض خود دانسته و می گوید: خدا و پیامبر او به فضل و بخشش خویش، آنان را غنی و بی نیاز و توانگر كردند؛?أَغْنَاهُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ? .بنابراین، همان طور كه ساقی خداست؛?وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ?  گرچه آب، رفع عطش می كند، اِغناء نیز كار خداست؛?وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَی وَأَقْنَی?  ورسول خداصلی الله علیه و آله و سلم مظهر صفت فعل او در اِغناست. همچنین بر اساس آیه شریفه?وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرَوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّابًا رَحِیمًا? ، كه در برخی از زیارات حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم نیز آمده است، خدای سبحان شفاعت و وساطت آن حضرت را تصدیق كرد. پس هر كس هر چه دارد از بركت وجود رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم بوده و مهمان سفره پرفیض اوست؛ گرچه اصل آن از خداست.

به هر تقدیر، زائران گرامی تلاش كنند كه از ضیافت رسول اكرم و اهل بیت مكرّم او(علیهم السلام) حدّاكثر بهره را ببرند و با دلی پر از معرفت و محبت به این خاندان به دیار خود بازگردند و از خداوند سبحان بخواهند تا جرعه ای از محبت خود و محبت اولیای خود و محبتِ عملی كه ما را به او نزدیك می كند نصیب فرماید؛«یا مُنی قُلُوبِ الْمُشْتاقینَ وَیا غایَةَ آمالِ الْمُحِبّینَ أسْألُكَ حُبَّكَ وَحُبَّ مَنْ یُحِبُّكَ وَحُبَّ كُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنی إلی قُرْبِكَ وَأَنْ تَجْعَلَكَ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا سِواكَ وَأَنْ تَجْعَلَ حُبّی إِیّاكَ قائِدًا إِلی رِضْوانِكَ وَشَوْقی إِلَیْكَ ذائِدًا عَنْ عِصْیانِكَ… یا مُجیبُ یا أرْحَمَ الرّاحِمینَ» .

برگرفته از کتاب صهبای حج،حضرت آیت الله جوادی آملی،ص515