ستاره تابناک کربلا امام حسین (ع)

نام: (حسین) که برگرفته از شبیر (فرزند هارون (ع)) است

ولادت: سوم شعبان سال چهارم هجری در شهر مدینه.

كنیه و لقب: كنیه (ابوعبدالله) ، و از القاب مشهور آن حضرت السبط، و سید الشهداء.

پدر و مادر: پدر إمام علی (ع)، و مادر فاطمه زهرا (س)

مدت امامت11 : سال

نقش انگشتر: حسبی لله

زمان و مکان شهادت: شنبه دهم محرم سال 61 ه . کربلاء .

عمر شریف: 58 سال، که 7 سال اول آن با پیامبر (ص) بوده است.

مرقد شریف: کربلاء

امام حسین (ع) الگوی مجاهدان و سالار شهیدان

با مرگ معاویه در سال 60 هجری، فرزندش یزید، بنابر تمهیداتی كه معاویه از پیش به عمل آورده بود، خلافت را به عهده گرفت و در این زمان امام حسین (ع) شرایط قیام مسلّحانه بر ضدّ حكومت بنی امیه را مهیّا دید كه آن زمینه ها در لابه لای سخنان حضرتش در طول حركت خود، بر ضدّ بنی امیه به وفور آمده است. امام حسین (ع) بیعت با یزید را زیر بار ذلّت و بردگی رفتن، مخالفت با فرمایش رسول الله (ص) می دانست كه فرمود: (خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است ( و از طرفی حكومت یزید را جز تباهی، فساد و دوری مردم از دین و برگشت به جاهلیت، چیز دیگری نمی دید، از این رو، خود را مهیّای قیام بر ضدّ بنی امیه كرد.

اهداف قیام امام حسین (ع)

هدف قیام امام حسین (ع) ، اصلاح جامعه اسلامی از وجود انواع فساد مالی، سیاسی، فرهنگی اجتماعی و دینی بود. آن حضرت خود در این زمینه می فرماید: (من از روی هوی و سركشی و تبهكاری و ستمگری قیام نكردم. تنها انگیزه من، سامان بخشی به كار امت جدم رسول خداست، می خواهم به نیکی ها فرمان دهم و از بدی ها بازدارم و روش جدّ خود و پدرم علی بن ابی طالب (ع) را دنبال كنم. ( و باز می فرماید: (اینان مردمی پابرجا در پیروی شیطان اند و به فرمان خدای رحمان عمل نمی كنند و در زمین فساد را رواج داده، حدود خداوندی را لغو كرده اند. شراب می نوشند و اموال فقرا و مسا یكن را ویژه خود ساخته اند و من سزاوارترم كه به یاری دین خدا برخیزم و آ یین او را گرامی داشته، در راهش جهاد كنم. ) و یا می فرماید: (هان! ای مردم، همانا رسول خدا (ص) فرمود: هركه فرمانروای ستمگری را ببیند كه حرام های خدا را حلال می شمرد، پیمان خدا را می شكند، با سنت رسول الله (ص) مخالفت كرده، در میان بندگان خدا با گناه و تجاوز رفتار می كند و او با كردار و گفتار خود بر او نشورد، بر خداست كه او را در جایگاه (پست و عذاب آور) آن ستمگر درآورد. بدانید اینان به پیروی شیطان چسبیده و اطاعت خدای رحمان را ترك گفته، شبهه ها را آشكار ساخته، حدود الهی را تعطیل كرده، بیت المال را به انحصار خود درآورده، حرام خدا را حلال و حرام خدا را حرام ساخته اند و من از هركس دیگر سزاوارترم كه بر اینان بشورم و در برابرشان بایستم. آن حضرت در منی فرمود: (پروردگارا! این حركت نه به خاطر رقابت بر سر حكومت و قدرت و نه به منظور به دست آوردن مال دنیاست، بلكه به خاطر آن است كه نشانه های دین تو را به مردم نشان هم و اصلاحات را در كشور اسلامی اجرا كنم تا بندگان ستمدیده ات از چنگال ظالمان در امان باشند و واجبات و احكام و سنتهای تعطیل ده تو دوباره اجرا گردد)

آثار نهضت امام حسین (ع)

حركت خونین امام حسین (ع) بر ضدّ ظلم و فساد بنی امیه، آثار مثبت و فراوانی در جهان اسلام و حتی در دنیای غیر مسلمان، در دورانهای گوناگون، در پی داشت كه به طور خلاصه به آنها اشاره می شود.

1- ایجاد جرأت امر به معروف و نهی از منكر.نمونه آن قیام مردم مدینه در سال 63 هجری، قیام توّابین در سال 65 به رهبری مختار ثقفی، قیام زید بن علی (ع) در سال 121 در كوفه، قیام یحیی بن زید در خراسان و قیام های علویان در مازندران و قیام سربداران است.

2- شهادت طلبی، جوانمردی، شجاعت و دلاوری، ایثار و گذشت و وفاداری.

3- افشای ماهیت بنی امیه وبدعت گذاری آنان. 4 . توجه مردم به حق و مقام اهل بیت .(ع)

حركت امام به سوی كربلا

بعد از مرگ معاویه، یزید خلافت را غصب كرد و از مسلمانان با نیرنگ زور بیعت گرفت. امام حسین (ع) از بیعت با او خودداری كرد. آن حضرت در شامگاه 28 رجب سال 60 هجری از مدینه خارج و برای ادای مناسك حج به مكه وارد شد. خبر بیعت نكردن و نیز ورود آن حضرت به مكه به گوش مسلمانان، به ویژه مردم كوفه رسید. آنان نامه های بسیاری به امام نوشتند و از آن حضرت درخواست كردند تا به كوفه آمده، زمام امور را به دست گیرد و آنان متعهد شدند تا او را یاری كنند. حضرت، پسر عمو و نماینده خود مسلم بن عقیل را برایآزمایش وفاداری آنان به كوفه فرستاد ولی آنان او را تنها گذاشتند. امام در مكه احساس امنیت نكرد و در وز هشتم ذی حجه، مكه را به طرف عراق ترك كرد و بعد از طی منازل بسیار، در روز پنجشنبه، دوم ماه محرم سال 61 هجری، به سرزمین كربلا رسید. سپاه یزید از شامیان و كوفیان راه را بر او بستند. آن شب پرستان در روز دهم ماه محرم، چنگال بر چهره آفتاب تابناك امامت زدند و خون پاك آن حضرت و 72 یار باوفایش را بر زمین داغ كربلا ریختند، به خیال اینكه شهادت آن حضرت، رفع همه موانع بر سر راه دنیاگرایی و دنیاپرستی آنان است.

گریه برامام حسین (ع)

گریه بر حسین (ع) گریه پیوند و عهد و اعلان آمادگی درونی برای فرمانبری و اطاعت از آن حضرت است. ریختن اشك، اعلام وفاداری نسبت به اهداف مقدس حسین بن علی (ع) ابراز پیوند با مكتب و راه اوست. گریه برای حسین (ع) برای حسینی شدن است؛ چه اینكه، گریه زبان گویای دل، احساسات پاك، علایق و تمایلات درونی دوستدار حسین است كه آن حضرت و راه او را با تمام وجود خواستار است. گریه هم علامت است و هم علت، علامت پیوند است و علّتِ آمادگی بیشتر برای مبارزه با فساد و سببِ امیدواری است برای رسیدن به هدف و آمادگی عاطفی است برای هرگونه فداكاری و ایثار در راه حسین .(ع) زیارت و گریه، نوعی تبرّی و اعلان انزجار و تنفّر از هرگونه منكر، نفاق، كفر و بدعت است؛ چرا كه اشك بر سیدالشهدا و شهیدان بزرگ، اشتیاق به شهادت را به همراه دارد و خوی حماسه را در وجود انسان زنده می كند و در جامعه ای كه افراد آن چنین باشند، جایی برای بدعت، كفر، نفاق و هرگونه انحراف نخواهد ماند. گریه برای حسین (ع) دارای آثار فردی و اجتماعی بسیاری است كه به چند روایت بسنده می شود:

- 1بخشش گناهان: قالَ الرِّضا (ع) فَعَلَی مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْكِ الْبَاكُونَ، فَإِنَّ الْبُكَاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ... ) برای مثلحسین (ع) باید گریه كنندگان گریه كنند; چرا كه گریه بر آن حضرت، گناهان بزرگ را محو می كند)
2- دوری از جهنم: قال الله سبحانه لموسی (ع): یا مُوسی... وَ اعْلَمْ أَنَّهُ مَنْ بَكَی أَوْ أَبْكی أَو تَبَاكَی، حَرَّمْتُ جَسَدَهُ عَلَی النَّارِ) ای موسی، بدان كه هركس برای حسین گریه كند یا بگریاند، یا وانمود به گریه كردن كند، بدنش را بر آتش حرام كردم
3- شادمانی در قیامت: قالَ رَسُولُ الله (ص) : یا فاطِمَةُ كُلُّ عَین باكِیةٌ یَوْمَ الْقِیامَةِ، إِلاّ عَینٌ بَكَتْ عَلی مُصَابِ الْحُسَیْنِ فَإِنَّها ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ( بِنَعِیم الْجَنَّةِ ( ای فاطمه، هر چشمی در روز قیامت گریان است، مگر چشمی كه برای مصیبت حسین (ع) گریه كرده باشد كه به وسیله نعمتهای بهشت خندان و شادمان خواهد بود.

فضیلت زیارت امام حسین (ع)

همه ائمه معصومین (ع) بر زیارت، گریه، احیا وبزرگداشت نام حسین (ع) بسیار تأ یكد كرده اند؛ چه اینكه، عاشورا ومحرّم، مشعلی است فروزان برسر راه تمام آزادی خواهان و حق طلبان و نماد و مظهری است جاودانه برای ظلم ستیزان و عدالت خواهان، كه هر كس این ارتباط را با تفكّر و تأمل برقرار كند، به اهداف عالی محرّم و عاشورا بیشتر نزدیك شده است. در مفاتیح الجنان به تفصیل موارد زیادی در فضیلت زیارت امام حسین (ع) ذكر شده، از جمله آنكه، زیارت آن حضرت معادل حج، عمره، جهاد در راه خدا، باعث مغفرت و اجابت دعاها، موجب طول عمر، حفظ بدن از بلاها و زیادی روزی، رفع غم و آمرزش گناهان و... می شود.

هر مالی كه در راه زیارت آن حضرت خرج شود، برای هر واحدی از آن، هزار برابر بلكه ده هزار برابر، ثواب حساب می شود. زائر امام حسین (ع) هنگامیكه به طرف ضریح آن حضرت می رود، 4000 فرشته از او استقبال می كنند و هنگام بازگشت هم، او را مشایعت می كنند.

ثواب پیاده رفتن به زیارت سیدالشهدا (ع)

زیارت سیدالشهدا (ع) با پای پیاده، ثواب بسیار دارد و مورد تأ یكد پیشوایان دین است. امام صادق (ع) فرموده است: (مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِه یُریدُ زیارَةَ قَبرِ الحُسینِ بنِ عَلِی (ع) اِن كانَ ماشِیاً كُتِبَت لَهُ بِكُلِ خُطوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنهُ سَیِّئةً... ( هر كس به قصد زیارت امام حسین (ع) پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.

معاویة بن وهب، از اصحاب امام صادق (ع) م یگوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مص یّال خود در خان هاش نشسته بود و پس از نماز، با خداوند راز و نیاز میك‌رد. از جمله (در دعا نسبت به زائران قبر حسین (ع) می گفت: (خدایا زائران قبر حسین را بیامرز، اینان كه در این راه، پول خرج میكند، بدنهای خود را، در این راه در معرض قرار م یدهند. خدایا رحمت كن بر چهر ههایی كه آفتاب، رنگ آنها را تغ ییر داده، صورتهایی كه متوجه قبر اباعبدالله (ع) است، چشمهایی كه در محبت ما اشك می ریزد... خدایا این جانها و بد نها را به تو م یسپارم، تا كنار حوض كوثر به هم برسیم سنت زیارت پیاده، از زمان ائمه (ع) تاكنون استمرار داشته و اجر بیشماری برای آن نقل شده است. فاضل دربندی می نویسد: این پیاده بودن، یا به جهت فقر زائر است كه نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است، یا به جهت آن است كه زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت، كوچك می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می كند و هر دو ارزشمند است.

ایّام مخصوص زیارت امام حسین (ع)

• شب و روز جمعه

• روزهای اوّل، وسط و آخر ماه قمری

• روز عاشورا

• اوّل و نیمه ماه رجب

• سوم شعبان (سالروز ولادت آن حضرت)

• شب نیمه شعبان

• در تمام روزهای ماه رمضان به ویژه در دهه آخر آن ماه

• شبهای قدر

• عید فطر

• روز عرفه

• عید قربان

• روز مباهله( 24 ذی حجه)