حضرت مولى الموحدین و امیرالمؤ منین ، على بن ابى طالب علیه السلام ،در 13 رجب المرجب سال سى ام عام الفیل ، از مادرى فداكار و مؤ منه به نام فاطمه بنت اسد و در خانه كعبه متولد گردید.او دوران كودكى و نوجوانى خویش را با پسر عمویش محمد بن عبدالله ، خاتم النبیین صلى الله علیه و آله گذرانده و این سالها تاءثیر شگرفى در شكل گیرى شخصیت آن حضرت داشت .پدر آن امام ، یعنى ابوطالب بزرگترین حامى رسول الله صلى الله علیه و آله پس از اعلام ظهور آیین اسلام بود.امام على بن ابى طالب اولین شخص از بین مردان بود كه به پیامبر صلى الله علیه و آله ایمان آورده و بعدها یار همیشگى رسول الله صلى الله علیه و آله در كلیه سختیها و شدائد بود.وى در سال دوم هجرت به افتخار دامادى نبى اكرم صلى الله علیه و آله نائل گردید و همسر بهترین زن عالم هستى یعنى فاطمه زهرا علیها السلام شد.در طول دوران زندگى این ود انسان ملكوتى خداوند فرزندانى معصوم به ایشان عنایت فرمود.

    بعد از رحلت پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله ، امام على علیه السلام از حكومت حقه محروم شده و بیست و پنج سال خانه نشین گردید و حتى در طول این مدت نیز مهمترین یار و یاور آیین نوپاى اسلام و مردم مسلمان بود.

    در سال 35 هجرى با هجوم مردم جهت بیعت ، عهده دار خلافت گردیده و عاقبت در اثر پیمان شكنى مسلمین و فتنه خوارج در 19 رمضان سال 40 هجرى ضربت شمشیرى خورده و دو روز بعد به شهادت رسید.

   یگانه مولود كعبه

    سخن از انسان بى مانندى است كه پس از وجود منور رسول الله صلى الله علیه و آله هیچ موجودى در فضائل الهى و مكارم اخلاقى به پاى او نمى رسد.بایستى با اعتقاد كامل عرضه نمود:

    كتاب فضل تو را آب بحر كافى نیست

    كه تر كنم سرانگشت و صفحه بشمارم

    در این فراز پیرامون حج وجود ملكوتى انسانى سخن گفته مى شود كه علاوه بر حجه الله بودن بر بندگان خدا، خود وى ، فرزند كعبه است و بیت الله زادگاه اوست .و این افتخار براى او بس كه در این معنا هیچ انسانى از انبیاء و اولیاء پشین بار وى برابرى نمى كند.

    داستان تولد فرزند كعبه

    ابن شهر آشوب در كتاب مناقب به نقل ابن عمرو، عثمان بن احمد از سلسله رواه اهل سنت نقل نموده كه روزى فاطمه بنت اسد، همسر ابوطالب عموى پیامبر كه افتخار تربیت و سرپرستى پیامبر نصیب او و شوهر مهربان و با فضیلتش شده بود، خرماى بسیار خوشبویى را در دستهاى مبارك رسول الله صلى الله علیه و آله دید.این محصول بهشتى كه آكنده از بوى مشك و عنبر بود نظر فاطمه بنت اسد را به خود جلب نمود.رسول الله صلى الله علیه و آله مقدارى از آن را میل كرده و قدرى را به آن بانوء مجلله سپرد تا هم او و هم عمویش ابو طالب از آن تناول كند.و تاءكید نمود كه پس از اداء كلمه شهادتین آن را میل كنند.آن شب نطفه مولود كعبه ، در اثر همان طعام بهشتى ، منعقد شد.

    نه ماه از این ماجرا گذشت .در این مدت فاطمه بنت اسد و شوهر مهربانش ‍ ابو طالب ، منتظر تولد فرزندشان بودند.شب و روز از پى هم گذشته و روز دهم ماه رجب المرجب سال سى ام عام الفیل فرا رسید.در این روز عباس بن عبدالمطلب برادر ابوطالب و عموى پیامبر، به همراه دوست خویش ‍ یزیدبن قعنب در اطراف بیت الله الحرام نشسته بودند كه ناگاه فاطمه بنت اسد را در كنار كعبه مشاهده كردند.این مادر با عظمت كه آثار حمل و درد زائیدن از وى نمایان بود، در كنار خانه خدا دست به آسمان گرفته و چنین مى گفت : خدایا، من ایمان به تو و پیامبران و كتابهاى مقدسى كه با ایشان فرستادى دارم و كلام حق جدم ابراهیم علیه السلام كه بناء كننده این بیت عتیق است را باور دارم .خدایا تو را به این خانه با عظمت و بانى آن مى دهم و این فرزندى كه در رحم داشته و مونس من است و با من سخن مى گوید و قطعا یكى از آیات و نشانه هاى بارز تو است ، قسم مى دهم كه با تولد او مرا مسرور و شادمان كنى .

    میهمانان خداوند در كعبه

    عباس بن عبدالمطلب و ابن قعنب در این هنگام صحنه عجیبى دیدند كه تا آن زمان بى مثل و مانند بود.خدایا آنها چه مى دیدند؟! ناگاه و در اندك زمانى ، قسمتى از دیوار پشت كعبه ، آرام آرام و به طرز عجیبى مانند پرده اى كه بتدریج باز شود، گشوده شده و فاطمه بنت اسد، بدون این كه ذره اى تردید به دلش راه دهد، به درون كعبه شتافت .آرى او دریافته بود كه خداوند، او و مولدش را میهمان خود نموده است و چه زیبا میهمانى و ضیافتى بود كه نصیب مولود كعبه و مادرش مى شد.

    در این هنگام ، تا عباس و ابن قعنب به خود بیایند، دیوار كعبه مسدود گردید.عباس خیلى سریع ابو طالب و بنى هاشم را از ماجرا مطلع نمود.آنها به سمت كعبه رفته و هر چه كوشیدند نتوانستند به درون آن راهى بیابند.خبر این ماجراى با عظمت نقل مجالس گردید.همه جا سخن از این واقعه شگفت آور بود و از آن سو، ابوطالب و برادر زاده اش محمد صلى الله علیه و آله و عده اى از بنى هاشم ، با نگرانى منتظر بازگشت فاطمه بنت اسد بودند تا از نتیجه مطلع شوند.

    ازدحام مكیان در كنار بیت الله

    سه روز به همین منوال گذشت .روز سیزدهم رجب ، صورت نورانى این مادر با عظمت ، از همان محلى كه وارد بیت الله شده بود، ظاهر شده و نوزاد پاك و منورش را به همگان ارائه نمود.شور و غوغایى در بین مردمى كه ازدحام نموده بودند،ظاهر شد.در این هنگام فاطمه بنت اسد به سخن آمده و گوشه اى از اسرار، میهمانى سه روزه خویش را براى مردم بیان داشت .او گفت : خداوند مرا به فضیلت میهمانى و تولد فرزندم در خانه خودش بر همه زنان عالم برترى داده و در این سه روز از میوه ها و روزیهاى بهشتى اطعام نمود.فاطمه هنگامى كه اشتیاق شنوندگان را دید كه با چشمهانى خیره و متعجب به وى و مولودش مى نگریستند، ادامه داد.آرى ، وقتى مى خواستم از كعبه خارج شوم هاتفى سروش غیبى خداوندى را به من چنین فرمود كه حقتعالى مى فرماید، اى فاطمه ، مولودت را على نام گذار زیرا من كه داراى علو و مرتبت هستم ، او را از قدرت و جلالت خویش ‍ آفریدم .بنابراین نام او را از صفت علو خویش خواسته و به آداب خویش ‍ تاءدیب نمودم و او امام بعد از حبیب و نبى من محمد صلى الله علیه و آله خواهد بود.

    در این میان خوشحالى و سرور عجیبى به پیامبر صلى الله علیه و آله كه در آن هنگام سن شریفش از سى سه سال مى گذشت ، روى كرده بود.وى نزدیك فاطمه بنت اسد كه چونان مادرى دلسوز، از زمان كودكى به پیامبر رسیدگى مى نمود رفته و چشمان پر مهر خویش را به صورت نورانى مولود كعبه دوخت .على علیه السلام چشمان خویش را گشود و به محمد صلى الله علیه و آله نگریست .لبخند ملیحى در گوشه لبهاى مبارك این طفل با دیدن صورت نیكوى محمد صلى الله علیه و آله ، ظاهر شد.و این آغاز تجسم پیوند ظاهرى بین دو موجود ملكوتى بود كه سرشت خلقتشان قبل از ایجاد عالم وجود به هم پیوسته بود.

    رسول الله صلى الله علیه و آله به فاطمه بنت اسد فرمود خبر این مولود را به همه فرزندان عبدالمطلب به ویژه حمزه بدهند. حمزه اى كه شمشیر برنده اسلام بر علیه كفار و معاندین بود، به این دو برادر زاده خویش یعنى محمد صلى الله علیه و آله و على علیه السلام عشق مى ورزید.حمزه اى كه هنگام مشاهده مظلومیت برادر زاده اش محمد صلى الله علیه و آله كه در كنار بیت الله و زمان تلاوت آیات خداوند، توسط ابوجهل مورد آزار و اذیت قرار گرفت ، به سوى او شتافته و ایمانش را آشكار نمود.به این ترتیب روز سیزده رجب سال سى ام عام الفیل ، به عنوان روز جاودانه بشریت در تاریخ كعبه و مكه ثبت گردید