بنام خدا

گنبد سبز

در سال 678 توسّط سلطان قلاوون مملوكى، گنبدى روى مرقد مطهّر بنا شد، در حالى كه تا پیش از آن، تنها، دیوار این قسمت، قدرى از دیوار بخش هاى مسجد بالاتر بود. قبّه ساخته شده توسط قلاوون، در پایین روى ستون هاى مربّعى قرار گرفته; اما بخش فوقانى آن به صورت هشت ضلعى درآمده است.

كارهاى ساختمانىِ چندى در سال 853 و 878 و 881 براى سنگفرش كردن كف حجره، بناى مجدّد آن و نیز تعمیر گنبد صورت گرفت كه در آتش سوزى سال 886 آسیب زیادى به مقصوره و گنبد رسید، اما حجره شریفه; یعنى محدوده مرقد آسیبى ندید. به دنبال آن در سال 887 سلطان قایْتباى گنبد را كه در اثر آتش سوزى در مسجد آسیب دیده بود، از نو بنا كرد. چند سال بعد باز گنبد تجدید شد.

در سال 1233 در روزگار سلطان محمود عثمانى، نیز گنبد بازسازى شد و تا آن زمان رنگ آن كبود بود. در روزگار سلطان عبدالحمید عثمانى گنبد روى مرقد را به رنگ سبز كردند و از این زمان به بعد، به «قُبّة الخضراء» شهرت یافت. طبق رسم، هر از چند سال، رنگى روى رنگ پیشین مى كشیدند. جالب آن كه در پایین گنبد، سوراخى باز كرده اند كه میان قبر و آسمان فاصله اى نباشد. داستان این محفظه از این قرار است كه وقتى در مدینه باران نیامد، مردم در این باره از عایشه استمداد كردند. او گفت كه متوجه قبر پیامبر شوید; همسر پیامبر(صلى الله علیه وآله)، به خلاف كسانى كه به تبرّك و توسّل اعتقادى ندارند و براى قبر ارزشى قائل نیستند، مردم را به قبر آن حضرت هدایت كرد. از زمانى كه گنبد روى مرقد كشیده شد، این محفظه را در ادامه آن سنت باقى گذاشتند تا در وقت كم بارانى، آن را بگشایند و از خداوند طلب باران كنند.