آداب حج
امام صادق(ع) فرمود:
چون اراده حج مى كنى ، قلب خویش را براى خدا عزّ وجلّ از هر چه كه تو را از او مشغول مى دارد مجرد نما، وامر خویش را به خالقت واگذار، ودر جمیع حركات وسكون ات بر او توكل كن ، تسلیم قضا، فرمان و قدر او شو، و دنیا طلبى و راحتى وخلق را رها كن وخویش را از بند حقوق بندگان وا رهان بر توشه ، یاران ، توان ، جوانى ومالت اعتماد مكن ؛ چرا كه ترس آن مى رود كه همه این ها دشمن و وبال گردنت شوند، زیرا هر كه داعیه تسلیم خدا بودن داشته باشد و در عمل به غیر او متكى باشد، خدا آن ها را وبال و دشمن او گرداند، تا بداند كه هیچ قدرتى براى كسى جز خدا نیست ، وجز از او طلب مغفرت نكند.
و همانند كسى آماده (حجّ) شو كه دیگر امیدى به بازگشت ندارد و همراهى و رفاقتت را با دیگران نیك كن و وقت فرایض خداوند تعالى و سنّت هاى پیامبرش (ص ( وحقوقى چون : ادب ، شكیبایى ، شكر، مهربانى ، شفقت ، وسخاوت كه بر تو لازم آمده ، مراعات كن وتوشه سفر را از نیازمندان دریغ مدار.
سپس غسل كن وگناهان كوچك وبزرگ خود را و با آب توبه شست وشو ده ولباس صدق وصفا وخضوع وخشوع بر اندام كن و(چون احرام حج بستى ) بر آن باشى تا هر چه كه تو را از خدا ویاد او باز مى دارد رها كنى واز آن دورى گزینى . لبّیكى كه در دعایت به خداى عزّ وجلّ عرضه مى دارى ، اجابتى صاف وخالص وپاك وهمراه با تمسّك به ریسمان الهى باشد وبا قلبت همراه ملایك ، گرد عرش الهى طواف كن ؛ چونان كه با مسلمانان گرد خانه خدا طواف مى كنى . هروله كنان از هواى نفست واز هر چه توان كه دارى بگریز وبیزارى جوى و بر ناتوانى خود اعتراف كن  وآرزوى آنچه كه بر تو روا نیست وتو مستحق آن نیستى ، در دل راه مده .
در عرفات ، به خطا وگناهانت اعتراف كن ، عهد خود را با خداى تعالى با اقرار به وحدانیّت او وبه واسطه تقرّ به سوى او تجدید كن ودر مزدلفه آن را استحكام بخش .
چون به كوه مشعر مى روى ، روح خود را با امید به رحمت او به ملا اعلا پرواز ده وگلوى هوا وطمع را در قربانگاه ببر.
به وقت رمى جمرات ، شهوات وخساست ودنائت وافعال ناپسند را رمى نما سنگ بزن  وزشتى هاى ظاهر وباطن را با تراشیدن مویت ، بزداى .
چون به حرم داخل مى شوى با پناه جستن به امان ، حفظ وستر خداى تعالى ، قصد كن كه از دنباله روى خواسته هایت در امان باشى . كعبه را زیارت كن ، به حالى كه سرشار از بزرگداشت ومعرفت جلال وسلطنت خدا باشى .
حجرالاسود را در حالى ببوس كه به قسمت خداوند عزّ وجلّ راضى هستى و در پیش عظمت اش ، خاضع .
وچون طواف وداع را به جاى مى آورى ، با هر چیزى جز خدا وداع كن ، و روح و نهان خود را براى تعالى خداى متعال به روزى كه در وقوف صفا به ملاقاتش مى روى ، صاف وپاك كن ودر برابر خدا ودر سرزمین مروه شیوه جوانمردى پیشه كن واز فرمان او سر متاب وبر شروط حجّ ات ، پایدارى نما ودر وفاى به عهدى كه با پروردگارت بسته اى ووفاى بدان را تا روز قیامت بر خود واجب نموده اى ، وفادار باش .
وبدان كه خداوند تعالى ، حج را واجب فرموده واز جمیع عبادات فقط آن را به خودش اختصاص داد وفرمود: (وبراى خدا، حج آن خانه ، بر عهده مردم است [البته بر] كسى كه بتواند به سوى آن راه یابد.
وهر عملى را كه خداى بزرگ واجب گرداند وهر سنّتى كه پیامبر (ص ) وضع فرمود چه حلال ، چه حرام ، چه مناسك به منظور آمادگى براى مرگ ، عالم برزخ وقیامت بود.
بدین ترتیب وبا وضع این مراسم ، عرصه قیامت را پیش از به بهشت رفتن بهشتیان و به آتش درآمدن دوزخیان ، فراهم آورد.

• مصباح الشریعه حضرت امام جعفر صادق(ع )، باب بیست ودوم(آداب حج)