روشهای اهل بیت(علیهم السلام) زنده نگه داشتن قیام امام حسین علیه السلام چگونه بوده است؟

از روایات موجود بر می آید که اهل بیت(علیهم السلام) برای زنده نگه داشتن قیام امام حسین(علیه السلام)  کارهای بسیاری انجام میدادند که از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد:

§ برپایى مجالس سوگوارى

علقمه حضرمى نقل مى کند که امام باقر(علیه السلام) در روز عاشورا براى امام حسین(علیه السلام) در خانه اش اقامه عزا مى کرد.[1]

§ یادآورى مصایب آن حضرت(علیه السلام)

در مناسبت هاى مختلف در حدیثى مى خوانیم امام صادق(علیه السلام)  به داود رقّى فرمود:«إِنِّی ما شَرِبْتُ ماءً بارِداً إِلاَّ وَ ذَکَرْتُ الْحُسَینَ(علیه السلام)»; من هرگز آب سرد ننوشیدم مگر این که به یاد امام حسین(علیه السلام) افتادم.[2]

§ گریستن و گریاندن

از مؤثّرترین تدابیر ائمّه اطهار(علیهم السلام)براى احیاى نهضت عاشورا گریه بر امام حسین(علیه السلام)است. امام سجّاد(علیه السلام) در طول دوران امامتش پیوسته سوگوار قصّه عاشورا بود و در این مصیبت آن قدر گریست که از «بکّائین عالم» (بسیار گریه کنندگان) لقب داده شد.[3]

§ تشویق شاعران به مرثیه سرائی

در روایتى از امام صادق(علیه السلام) در ارتباط با گریه و مرثیه خواندن برای امام حسین(علیه السلام)  می خوانیم:

«یا أَبا هارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَیْنِ فَأَبْکى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ»; اى ابوهارون! هرکس بر امام حسین(علیه السلام)  مرثیه بخواند و ده نفر را بگریاند، پاداش او بهشت است.[4]

§        اهمّیّت به تربت امام حسین(علیه السلام)

مجموع روایاتى که در مورد تربت امام حسین(علیه السلام)  وارد شده است، مى رساند که استفاده از برکت آن تربت پاک، از نخستین روز ولادت، با بازکردن کام نوزاد با آن آغاز شده و تا واپسین لحظات حیات و قراردادن تربت در قبر، به پایان مى رسد. همچنین ساختن مهر و تسبیح با تربت کربلا و همراه داشتن آن و خوردن مقدار بسیار کمى (مثلا به اندازه یک عدس در آب حل کند و بخورد) از آن به قصد شفا و باز کردن افطار در روز عید فطر با آن مورد ترغیب و توصیه ائمّه اطهار(علیهم السلام)بوده است.[5]

§ اهتمام ویژه به زیارت مرقد امام حسین(علیه السلام)

ائمّه اطهار(علیهم السلام) گذشته از آن که خودشان به زیارت قبر امام حسین(علیه السلام)  مى رفتند، با بیان پاداش هاى عظیم براى زیارت آن حضرت، شیعیان را براى رفتن به کربلا تشویق و بسیج مى کردند و خاطره آن شهیدان پرافتخار را زنده نگه داشته، ضربات سنگینى را برپیکر کفر و عناد و دشمنان اهل بیت(علیهم السلام)  وارد مى کردند.

از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده است: «ما مِنْ اَحَد یَوْمَ الْقِیامَةِ إِلاَّ وَ هُوَ یَتَمَنّى أَنَّهُ زارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلىٍّ(علیهما السلام) لِما یَرى لَما یُصْنَعُ بِزُوّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ[مِنْ کَرامَتِهِمْ عَلَى اللهِ»; هر کسى در روز قیامت، آرزو مى کند که از زائران قبر امام حسین(علیه السلام) باشد، از فزونى آنچه از کرامت آنان (زائران قبر آن حضرت) نزد خداوند مشاهده مى کند.[6]