توضیحات :

ذوات قدسی را برای ما به عنوان اسوه قرار دادند که در سوره مبارکه «احزاب» آمده: ﴿لَقَدْ کانَ لَکمْ فی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾، حضرت از چه نظر برای ما اسوه است؟ از آن جهت که فرمود مرتّب بگویید: ﴿رَبِّ زِدْنِی عِلْماً﴾، تا نفس می کشید سواد! آدم دهان باز می کند می گوید من فارغ التحصیل شدم؟! این یک شرم دارد! ما تا نفس می کشیم با کتاب! یا بنان، یا بیان، یا بگوییم یا بشنویم یا مذاکره کنیم، تا زنده ایم درس! فرمود تا زنده اید درس! ﴿رَبِّ زِدْنِی﴾، ﴿رَبِّ زِدْنِی﴾، ﴿رَبِّ زِدْنِی﴾ برای همین است. این علمی که حضرت اسوه ماست، یک؛ ﴿لَقَدْ کانَ لَکمْ فی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾، سیره او و سنّت او هم ﴿رَبِّ زِدْنِی﴾، ﴿رَبِّ زِدْنِی﴾ است، دو؛ او علمی که از مدرسه نگرفته، این نگار به مکتب نرفته به غمزه مسئله آموز صد مدرّس است. ما در چه جهت به او تأسی کنیم؟ هم از آن جهت که بخش نرم است، هم از این جهت که او مکتب نرفته معلم صد مدرّس است، این راه هم راه تأسّی است، راه «علم الوراثه» هم راه تأسّی است، راه نماز شب هم راه تأسّی است، راه «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِکمْ» هم راه تأسّی است، به اینها تأسّی کنیم؛ منتها اینها در اوج و در قلّه اند، ما در دامنه، این راه باز است، این راه باز است و اگر این شد، کلّ دنیا برای آدم سهل است.