بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌ السّلام علیكم و رحمةالله. الحمدلله ربّ‌العالمین، الحمدلله الّذی خلق السّماوات و الارض و جعل الظّلمات و النّور ثمّ الّذین كفروا بربّهم یعدلون. نحمده و نسبّحه و نتوب الیه و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی ءاله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین المعصومین سیّما بقیّةالله فی الارضین. تبریك عرض میكنم [این‌] عید سعید را به همه‌ی شما برادران و خواهران و به ملّت عزیز ایران و به مسلمانان سراسر جهان. و شما نمازگزاران و خودم را توصیه میكنم به رعایت تقوای الهی، پرهیزكاری، مراقبت از نفس و دوری از گناه. ماه رمضان امسال به معنای واقعی كلمه، یك ماه مبارك بود؛ بركات الهی بر این ملّت فروبارید و نشانه‌های آن در روزه‌داریِ روزهای بلند و گرم، در محافل قرآنیِ گسترده‌ی در همه جای كشور، در مجالس عظیم دعا و توسّل -كه هزاران جوان و پیر و مرد و زن، دست تضرّع و دعا بلند میكردند، با خدای خود مخلصانه و خاشعانه سخن میگفتند- در انفاقها، در افطاری‌های گسترده‌ای كه خوشبختانه چند سالی است رواج پیدا كرده است در مساجد، در معابر، در خیابانها، و بالاخره در راه‌پیمایی عظیم روز قدس [دیده شد]؛ اینها نشانه‌های رحمت الهی است؛ مردم روزه‌داری كه شب قبل را به‌مناسبت احیاء بیست‌وسوّم ماه مبارك رمضان و شب قدر تا صبح بیداری كشیده بودند، در روز گرم تابستان، با زبان روزه در این راه‌پیمایی عظیم شركت كردند. اینها است راه درست شناخت ملّت ایران؛ این ملّت ایران است. این ملّت ایران است كه ماه رمضان در محراب عبادتْ آن‌جور، و در صحنه‌ی مقابله و مبارزه‌ی با استكبارْ این‌جور، خود را عرضه میكند و نشان میدهد. ملّت ما را از زبان مغرضِ دیگران نباید شناخت؛ ملّت ما را از خودش، از شعارش، از حركتش، از این جلوه‌های عظیم باید شناخت؛ این است ملّت ایران. آنچه دشمن با فضاسازی سعی میكند از ملّت ایران نشان بدهد و بعضی كج‌فهم‌ها هم متأسّفانه همان را تكرار میكنند، انحراف و غلط است. ملّت ایران همان ملّتی است كه ابعاد و اجزاء گوناگون خود را در این ماه رمضان نشان داد. ان‌شاءالله امروز، همه‌تان كارنامه‌ی قبولی میگیرید؛ امروز ان‌شاءالله به‌مناسبت عید، ملّت ایران كارنامه‌ی قبولی این عبادات را از منبع لطف و رحمتِ پروردگار خواهد گرفت؛ ان‌شاءالله بعضی از شما علاوه‌ی بر كارنامه‌ی قبولی، جایزه هم میگیرید، درجه هم میگیرید، اعتلای معنوی و روحی هم پیدا میكنید. شعارهای ملّت ایران، نشان داد كه جهت‌گیری‌ها چیست؛ در روز قدس، شعار مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریكا، فضای كشور را تكان داد؛ مخصوص تهران و شهرهای بزرگ هم نبود؛ همه‌ی كشور در زیر چتر این حركت عظیم قرار گرفت. پروردگارا! از ملّت ایران، به رحمت و لطف خود قبول بفرما؛ پروردگارا! توفیقات خود، رحمت خود و الطاف بی‌پایان خود را بر این ملّت فرو ببار؛ پروردگارا! شهدای عزیز ما را، امام بزرگوار را، همه‌ی كسانی كه ملّت را در این راه كمك كردند و یاری كردند را، مشمول رحمت و مغفرت خود قرار بده. بِسمِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیمِ وَالعَصرِ. اِنَّ الاِنسانَ لَفی خُسر. اِلَّا الَّذینَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحتِ وَ تَواصَوا بِالحَقِّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر.(۱) |خطبه دوم| بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌ و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و صلّ علی ائمّة المسلمین و حماة المستضعفین، امیرالمؤمنین، و سیّدة نساء العالمین و الحسن و الحسین سبطی الرّحمة و امامی الهدی و علیّ بن الحسین زین‌العابدین و محمّد بن علیٍّ و جعفر بن محمّدٍ و موسی بن جعفرٍ و علیّ بن موسی و محمّد بن علیٍّ و علیّ بن محمّدٍ و الحسن بن علیٍّ و الخلف الهادی المهدیّ، حججك علی عبادك و امنائك فی بلادك. سلام و تحیّت و تبریك به همه‌ی برادران و خواهران نمازگزار همراه با توصیه‌ی به تقوا، نخستین سخن ما در خطبه‌ی دوّم است. حوادث منطقه‌ی ما در این ماه رمضان و قبل از آن، حوادث ناگواری بود و هست؛ متأسّفانه دستهای نامباركی، ماه مبارك را برای بسیاری از مردم منطقه تلخ كرد. در یمن، در بحرین، در فلسطین، در سوریّه، بسیاری از مردم مسلمانِ مؤمن، به‌خاطر سیه‌كاری‌های دشمنان، روزهای سختی را گذراندند و روزه‌های دشواری گرفتند. همه‌ی این قضایا برای ملّت ما مهم است. یك مسئله هم مسئله‌ی داخلی ما است كه مسئله‌ی مذاكرات هسته‌ای است. چند نكته را در زمینه‌ی این مسئله لازم است عرض كنم. نكته‌ی اوّل تشكّر از دست‌اندركاران این مذاكرات طولانی و نفس‌گیر است، رئیس جمهور محترم و بالخصوص هیئت مذاكره‌كننده كه حقیقتاً زحمت كشیدند و تلاش كردند؛ چه این متنی كه تهیّه شده است، در مجاری قانونی پیش‌بینی‌شده‌ی خود تصویب بشود و چه نشود، اجر آنها محفوظ است؛ این را به خود آن برادران هم از نزدیك عرض كردیم. البتّه برای تصویب این متن، یك مسیر قانونیِ پیش‌بینی‌شده‌ای وجود دارد كه باید این مسیر را طی كند و خواهد كرد؛ ان‌شاءالله. انتظار ما این است كه دست‌اندركاران، با دقّت مصالح را -مصالح كشور را، مصالح ملّی را- در نظر بگیرند و آنچه را تحویل ملّت خواهند داد، بتوانند با گردن افراشته، در مقابل خدای متعال هم ارائه بدهند. نكته‌ی بعدی این است كه چه این متن تصویب بشود و چه نشود، به حول و قوّه‌ی الهی، اجازه‌ی هیچ‌گونه سوءاستفاده‌ای از آن داده نخواهد شد؛ اجازه‌ی خدشه‌ی در اصول اساسی نظام اسلامی به كسی داده نخواهد شد؛ قابلیّتهای دفاعی و حریم امنیّت كشور، به فضل الهی حفظ خواهد شد، اگرچه میدانیم دشمنان بر روی این نقطه‌ی بخصوص، تكیه‌ی زیادی دارند. جمهوری اسلامی، در زمینه‌ی حفظ قابلیّتهای دفاعی و امنیّتی خود -آن‌هم در این فضای تهدیدی كه دشمنان برایش به‌وجود می‌آورند- هرگز تسلیم زیاده‌خواهی دشمن نخواهد شد. نكته‌ی بعدی این است كه چه این متن تصویب بشود و چه نشود، ما از حمایت دوستانمان در منطقه دست نخواهیم كشید: از ملّت مظلوم فلسطین، از ملّت مظلوم یمن، از ملّت و دولت سوریه، از ملّت و دولت عراق، از مردم مظلوم بحرین، از مجاهدان صادق مقاومت در لبنان و فلسطین؛ [اینها] همواره مورد حمایت ما خواهند بود. نكته‌ی بعدی این است كه با این مذاكرات و با متنی كه تهیّه شده است، در هر صورت سیاست ما در مقابل دولت مستكبر آمریكا هیچ تغییری نخواهد كرد. همان‌طور كه بارها تكرار كردیم، ما با آمریكا در مورد مسائل گوناگون جهانی و منطقه‌ای مذاكره‌ای نداریم؛ در مورد مسائل دوجانبه مذاكره‌ای نداریم؛ گاهی در موارد استثنائی مثل این مورد هسته‌ای، براساس مصلحت، مذاكره كرده‌ایم؛ این مورد هم فقط نبوده است، قبل از این هم مواردی بوده است كه من در سخنرانی‌های عمومی قبلی به آنها اشاره كرده‌ام. سیاستهای آمریكا در منطقه با سیاستهای جمهوری اسلامی ۱۸۰ درجه اختلاف دارد. آمریكایی‌ها حزب‌الله را و مقاومت لبنان را -كه فداكارترین نیروهای دفاع ملّی در یك كشورند- متّهم به تروریسم میكنند، از این بی‌انصافی بالاتر نمیشود. آن‌وقت در مقابل، دولت تروریست صهیونیستیِ كودك‌كُش را مورد حمایت خودشان قرار میدهند، با یك‌چنین سیاستی چگونه میشود معامله كرد، چگونه میشود مذاكره كرد، چگونه میشود به توافق رسید؟ حالا موارد دیگر هم هست كه من تفصیلش را میگذارم برای جای دیگر. نكته‌ی بعدی در مورد رجزخوانی‌های آمریكا در این چند روز است. در این چند روزی كه از پایان این مذاكرات گذشته است، حضرات مسئولین آمریكایی -دولت مردانشان، دولت زنانشان- مشغول رجزخوانی‌اند، هر كدام با زبانی رجزی میخوانند. البتّه ما ایرادی به این كار آنها نداریم؛ مشكلات داخلیِ آنها، آنها را ناچار میكند كه این رجزخوانی‌ها را بكنند كه بله، ما ایران را سر میز مذاكره كشاندیم، ما ایران را تسلیم كردیم، ما مانع از سلاح هسته‌ای ایران شدیم، ما فلان امتیاز را گرفتیم و از این قبیل! خب، حقیقت قضیّه چیز دیگری است. میگویند ما جلوی سلاح هسته‌ای ایران را گرفتیم؛ سلاح هسته‌ای ایران، ربطی به گفتگوی با آمریكا و غیر آمریكا ندارد؛ خود آنها هم میدانند؛ گاهی هم اهمّیّت فتوای حرمت سلاح اتمی را بر زبان آورده‌اند؛ ما براساس حكم قرآن و شریعت اسلامی، تولید سلاح هسته‌ای و نگهداری آن و به‌كار بردن آن را حرام میدانیم و به آن اقدام نمیكنیم؛ این هیچ ربطی به آنها ندارد، به این مذاكرات هم ربطی ندارد. آنها خودشان میدانند كه این واقعیّت است -میدانند كه آنچه مانع جمهوری اسلامی در زمینه‌ی تولید سلاح هسته‌ای است، تهدید و توپ‌وتشر آنها نیست؛ یك مانع شرعی است؛ اهمّیّت این فتوا را میدانند- درعین‌حال باز میگویند كه ما بودیم [كه نگذاشتیم‌]؛ به ملّت خودشان راست نمیگویند، حقیقت را نمیگویند. آنها درباره‌ی مسائل گوناگون دیگر، میگویند ما درباره‌ی صنعت هسته‌ای این‌جور كردیم، این‌جور گفتیم، ایران را تسلیم كردیم؛ تسلیم ایران را مگر به خواب ببینند. پنج رئیس جمهور دیگر [آمریكا] از اوّل انقلاب تا امروز، در این آرزو كه جمهوری اسلامی را تسلیم كنند یا مُردند یا در تاریخ گم شدند، شما هم مثل آنها؛ شما هم این آرزو را هرگز به دست نخواهید آورد كه ایران اسلامی را تسلیم كنید. یك نكته‌ای در خلال حرفهای رئیس جمهور آمریكا در این چند روز وجود داشت و آن اعتراف به اشتباهات گذشته‌ی آمریكا بود؛ البتّه مشتی از خروار را ایشان گفت. اعتراف كرد كه در بیست‌وهشتم مرداد، آمریكایی‌ها در ایران خطا كردند؛ اعتراف كرد كه در كمك به صدّام حسین، آمریكایی‌ها خطا كردند؛ دو سه مورد را گفت، [امّا] ده‌ها مورد را نگفت؛ ۲۵ سال حكومت ظالمانه و جائرانه‌ی پهلوی دوّم را نگفت؛ شكنجه‌ها، غارتها، كشتارها، جنایتها، فاجعه‌آفرینی‌ها، از بین بردن عزّت ملّت ایران، لگدكوب كردن منافع داخلی و خارجی ملّت ایران را كه به‌وسیله‌ی آمریكا انجام گرفت نگفت، تسلّط صهیونیست‌ها را نگفت، نابود كردن مسافرین هواپیمای مسافربری را به‌وسیله‌ی شلیك موشك از دریا نگفت، و بسیاری چیزهایی دیگر؛ [امّا] چند اشتباه را تكرار كرد. من جمله‌ای را میخواهم ناصحانه به این حضرات بگویم: امروز شما بعد از گذشت سالهای طولانی از بیست‌وهشتم مرداد یا از جنگ هشت‌ساله و دفاع جمهوری اسلامی، اعتراف میكنید كه اشتباه كردید؛ من میخواهم بگویم الان هم دارید اشتباه میكنید، الان هم در جاهای مختلف این منطقه و بخصوص نسبت به جمهوری اسلامی و ملّت ایران مشغول اشتباه هستید؛ چند سال دیگر یك كس دیگری می‌آید و همین اشتباه شما را به رخ خواهد كشید، همچنان‌كه شما امروز اشتباه گذشتگانتان را به رخ میكشید؛ شما هم دارید اشتباه میكنید، بیدار شوید، از اشتباه خارج شوید، حقیقت را بفهمید. در منطقه اشتباهات بزرگی را دارند مرتكب میشوند. آنچه من به ملّت ایران میخواهم عرض بكنم [این است] : جمهوری اسلامی به توفیق الهی و به حول و قوّه‌ی الهی، مقتدر و قوی است، روزبه‌روز هم قوی‌تر شده است. ده سال، دوازده سال است كه شش دولت بزرگ جهانى -كه از لحاظ ثروت اقتصادى و غیره، جزو كشورهاى مقتدر دنیا محسوب میشوند- اینها نشسته‌اند در مقابل ایران، با هدف اینكه ایران را از پیگیرى صنعت هسته‌اى خودش باز بدارند؛ این را صریحاً گفته‌اند. هدف واقعى آنها این است كه پیچ‌ومهره‌هاى صنعت هسته‌اى بكلّى باز بشود؛ این را سالها پیش هم به مسئولین ما صریحاً بیان كردند، الان هم در همین آرزو هستند. ده سال، دوازده سال كشمكش با جمهورى اسلامى، نتیجه‌[اش] این شد كه این شش قدرت، امروز ناچار شدند كه گردش چند هزار سانتریفیوژ را در كشور تحمّل كنند؛ ناچار شدند ادامه‌ى این صنعت را در كشور تحمّل كنند؛ ناچار شدند ادامه‌ى تحقیقات و توسعه‌ى این صنعت را تحمّل كنند. تحقیق و توسعه‌ى صنعت هسته‌اى ادامه خواهد یافت؛ گردش صنعت هسته‌اى ادامه خواهد یافت؛ این چیزى است كه آنها سالها تلاش كردند، [ولى] امروز روى كاغذ آوردند و امضا دارند میكنند كه حرفى ندارند. این معنایش چیست جز اقتدار ملّت ایران؟ این بر اثر ایستادگى ملّت، مقاومت ملّت، و بر اثر شهامت و ابتكار دانشمندان عزیز ما است. رحمت خدا بر شهریارى‌ها و رضائى نژادها و احمدى روشن‌ها و علیمحمّدى‌ها؛ رحمت خدا بر شهداى هسته‌اى، رحمت خدا بر خانواده‌هاى اینها، رحمت خدا بر ملّتى كه پاى حرف حقّ خود و احقاق حقّ خود مى‌ایستد. یك مطلب دیگر هم كه نكته‌ى آخر است عرض بكنم. این آقا گفته است كه میتواند ارتش ایران را نابود كند. قدیمى‌هاى ما این‌جور حرفها را «لاف در غریبى» میگفتند.(۲) من نمیخواهم در این زمینه چیزى بگویم، آنها كه این حرف را خواهند شنید، اگر میخواهند درست بفهمند، اگر میخواهند از تجربه‌هاى خود درست استفاده بكنند بدانند، البتّه ما از هیچ جنگى استقبال نمیكنیم، ما به هیچ جنگى مبادرت نمیكنیم و پیش‌دستى نمیكنیم، امّا اگر جنگى اینجا اتّفاق بیفتد، آن كسى كه سرشكسته از جنگ خارج خواهد شد آمریكاى متجاوز و جنایتكار است. بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌ اِذا جآءَ نَصرُاللهِ وَ الفَتح. وَ رَاَیتَ النّاسَ یَدخُلونَ فى دینِ اللهِ اَفواجًا. فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ وَ استَغفِرهُ اِنَّهُ كانَ تَوّابًا. (۳) و السّلام علیكم و رحمةالله و بركاته‌ ۱) سوره‌ى عصر، آیه‌ى ۱ تا ۳؛ «سوگند به عصرِ [غلبه‌ى حق بر باطل]. كه واقعاً انسان دستخوش زیان است. مگر كسانى كه گرویده و كارهاى شایسته كرده و همدیگر را به حق سفارش و به شكیبایى توصیه كرده‌اند.» ۲) خنده‌ى نمازگزاران‌ ۳) سوره‌ى نصر، آیه‌ى ۱ الى ۳؛ «چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد، و ببینى كه مردم دسته دسته در دین خدا درآیند، پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه، كه وى همواره توبه‌پذیر است.»